Category Archives for "Coaching"

0 ‘De wereld op zijn kop’ is alleen maar een ander perspectief van de waarheid

Als ze tijdens het kerstdiner weer eens vragen: ‘Heb jij nou nog steeds geen relatie?’, stel dan de tegenvraag: ‘Bent u nog steeds ongelukkig getrouwd?’ – omdenken-

‘Beter gelukkig alleen, dan ongelukkig samen’ is een veelgehoorde reactie op deze omdenk zienswijze. En het is waar natuurlijk. Nog altijd zijn er te veel mensen ongelukkig in hun relatie.

We houden liever vast aan een vals status quo, omdat de angst voor het onbekende, het niet meer in de relatie zitten en de wereld op zijn kop zetten, groter is dan de nieuwsgierigheid naar een gelukkiger leven.

“Ik wil het risico niet nemen, want wat als het mislukt? Dan ben ik alles kwijt!” zegt men dan. “En wat nou als het wel lukt? Hoeveel heb je er dan mee gewonnen, behalve je geluk?” Het is wat je er zelf van maakt, zo weet ik uit eigen ervaring.

Risico’s nemen is het opzoeken van mogelijke mislukking, ja, maar risico nemen is net gelijk de kans op verbetering. Risico nemen is de stap naar het onbekende maken. Het nieuwe. Als kind deden we niet anders. Je zag de risico’s niet als risico. Ze waren er wel, je kon uit die boom vallen, je kon je branden aan het vuurtje, maar toch wilde je het nieuwe ontdekken. En hoe triomfantelijk voelde je je, wanneer je boven in de boom zat en de wereld vanuit een nieuwe perspectief zag? Of als het vuurtje brandde wat je had gestookt met je vrienden? Hoe voelde die adrenaline rush door je toen nog jonge lijfje? Het was euforisch.

Ja, soms ging het verkeerd. Hopelijk niet al te erg. Waarschijnlijk niet al te erg. Je brande je vingers, of je viel uit de boom. Je krabbelt overeind en gaat door met je leven. Zo is het leven nu eenmaal.

Soms wordt je gedwongen tot verandering. Je verliest je baan, je partner verlaat je. Dan wordt je gedwongen tot het nemen van stappen, die ja, risico’s met zich mee brengen. Is dat dan een rede om het niet te doen? Nee natuurlijk niet, je doet ze omdat ze nodig zijn om te overleven.

Het excuus van het risico, is dus alleen maar een excuus om het niet te doen. Als je verandering wilt, zelf wilt – en niet alleen als een ander je het aandoet – dan neem je zelf het heft in handen. En weet je wat dan het mooie is?

Je kunt dan zelf de hoogtes van het risico bepalen, want het zijn jouw beslissingen!

Ben jij toe aan verandering? Dan kan ik je helpen. Het nieuwe jaar staat op het punt te beginnen, dus de goede voornemens schieten weer voorbij in onze gedachten. Maar hoe zorg je ervoor dat er blijvende verandering is? Dat de voornemens wel slagen?

In een webinar die ik a.s. donderdag avond voor je hou, leg ik dat precies uit. Registreer je hier om gratis deel te kunnen nemen. Ik leer je precies mijn geheim waardoor verandering, risico’s nemen, succes oplevert! Hoe jij je status quo de baas wordt, en zelf je eigen keuzes succesvol laat worden.

Registeer nu en durf dat risico te nemen. Wie weet wat het je allemaal gaat opleveren?

0 Fuck! Ik heb weer gefaald…

“Live life to the max!”

“Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!”

“Het leven is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen!”

Het zijn de welbekende one-liners die je regelmatig op profielen of als memes op Insta of Pinterest voorbij ziet komen. Lekkere dooddoeners, om maar te laten zien dat we een mooi leven leiden. Of is het voor velen een vermaskering voor het leven wat ze ‘lijden’?

We doen graag de dingen die we goed kunnen. Daar zijn we zeker van ons zelf en kunnen er trotse gevoelens bij hebben. We laten het zien op social, aan je vrienden, vertelt er graag over op verjaardagen, eerste dates, om zo een mooi beeld van onszelf te scheppen.

Ik was laatst op zo’n verjaardag en ik wilde het patroon verstoren. Dus ik gaf de stelling: “Ik ben echt heel erg goed in falen. Ik faal liefst zovaak mogelijk.”

De kring keek even rond, de stilte voelde bijna awekward. “Nou, ik liever niet.” zei iemand drie stoelen verderop in de kring. De rest reageerde schuchter beamend. “Nee?” vroeg ik, “Wil jij niet leren dan?”

“ja, oh zo, ja leren doen we allemaal, toch?”

“als jij het zegt.” antwoorde ik. “Maar zonder te willen falen, kunnen we niet leren. Dus moeten we eerst kunnen falen, moeten we daar goed in worden. Dingen die ik al kan, zijn niet zo interessant eigenlijk.”

“Waarom niet?” vroeg iemand anders, de groep was zichtbaar verward.

“Omdat dat makkelijk is. Daar zit geen uitdaging meer in.” zei ik.

“Maar moet alles in het leven dan een uitdaging zijn?” kwam er als een zeer terechte vraag terug. “We willen toch juist een makkelijk leven?”

En dat is een terechte constatering. We willen een makkelijk leven. Waar alles gewoon goed gaat, geen moeite kost, en niet te ingewikkeld wordt.

“En hoe goed lukt je dat?” vroeg ik. Het werd weer stil, en zonder antwoord te hoeven geven, wist iedereen natuurlijk het antwoord al. “Soms beter dan anders.”

Inderdaad. Onze natuurlijke drang is naar orde. Niet naar chaos. Maar ja, je hebt het niet altijd voor het kiezen. Soms gebeuren er zaken in je leven die de orde verstoren.

En dus gaat het erom dat je leert om daar mee om te gaan. Met die wanorde, die chaos. Om te improviseren naar een goede oplossing. Dat doen we door er ‘klaar voor te zijn’, door wijs genoeg te zijn om de juiste beslissingen te kunnen nemen. Om je lessen en ervaringen in te zetten om ze aan te pakken.

En dat leer je, door eerst te falen. Dus hoe vaker je faalt, hoe wijzer je wordt en hoe meer je controle kunt krijgen over de chaos in je leven.

Dus elke keer als je denkt “Fuck! Ik heb weer gefaald… het is weer mislukt… het is weer niet gegaan zoals ik had verwacht of had gehoopt.” Denk dan direct daarachteraan: “Wat heb ik er van geleerd zodat het een volgende keer anders loopt?”

Nog beter is om het falen op te zoeken. Dan mag je tenminste zélf bepalen waar je in faalt en dus in leert. Kies waar jij beter in wilt worden en stap je comfort zone uit. Want weet, dat net buiten je comfort zone, je leer-zone ligt. Daar waar het best wel eens eng is, je je onzeker kunt voelen en, inderdaad, flat-out op je bek kunt gaan. Maar weet dat je met 1 stap weer terug bent in je comfort zone, want je zit daar net buiten. Geen rede tot paniek, opkrabbelen en opnieuwe proberen.

“I have never failed once in my life, I only learned 10,000 ways how NOT to do it” zijn de wijze woorden van Thomas Edison, inderdaad, de uitvinder van de gloeilamp en de man met de meeste patent aanvragen op persoonlijke titel, en de rijkste meest welvarende en succesvolle zakenman uit zijn tijd.

Live life to the max door te falen. Lach om je falen, en maak er een feestje van. Dan heb je daar tenmiste wat te vertellen 🙂

Maurice

0 Hoe ook jij een echte prinses en cowboy kunt worden.

Alles wat we onszelf vertellen is waar. We worden wie we denken dat we zijn. Mindset is alles. If you put your mind to it, you can accomplish anything.

Het is waar. Onze eigen overtuigingen die we onszelf blijven vertellen, bepalen wie we zijn. Dat is nu eenmaal hoe ons brein werkt. Je brein maakt het niet uit wat je tegen hem zegt, het neemt alles voor waar aan.

We kunnen ons iets voorstellen wat niet bestaat en maken het daarmee voor ons brein echt. De beroemde: denk eens niet aan een roze olifant. Juist. Daar is ‘ie.

Ken je het fenomeen, dat als je een nieuwe auto koopt, je opeens die auto overal ziet rijden? Selectieve perceptie heet dat. We zien wat we willen zien. Of herken je dat je twijfelt tussen twee vakanties, en je je uiteindelijke keuze ook daadwerkelijk de beste keuze vind, want die andere bestemming had niet zulke mooie stranden, was toch wel duur, minder goed weer, dus maar goed dat je deze keuze gemaakt hebt? Cognitieve dissonantie wordt dat genoemd. Ons brein vervormt zijn primaire beeld met nieuwe overtuigingen waarom het waar is wat je hebt gezegd.

We doen dit dagelijks. Ik ben nou eenmaal geen sporter. Ik hou nou eenmaal van lekker eten. Ik ben gewoon een avondmens. Hoe vaker we het zeggen, hoe meer waar het wordt. Want ons brein zal op alle vlakken in ons leven zoeken naar bevestiging van onze overtuigingen. En niet alleen zoeken, het past je gedrag er op aan om te bewijzen dat het gelijk heeft.

Je bent niet wat je eet, je bent wat je denkt!

En nu we dit weten, wordt het pas echt leuk. Want je kunt deze kennis gebruiken om je eigen gedrag te veranderen. Wil je afvallen? Verander je overtuiging van dat je nu eenmaal van lekker eten houdt, naar dat je van lekker gezónd eten houdt. Wil je meer sporten? Vertel jezelf dat je wél van voetballen houdt en dat je dat daarom ook gaat doen. De sportschool is nog steeds niet leuk, maar voetballen wel. Of tafeltennis. Of Judo. Of welke andere sport dan ook.

Benoem wat je wilt. Vertel jezelf wat je wilt. Wat je belangrijk vindt. Maak er een nieuwe ‘overtuiging’ van. Je bent gewoon iemand die andere mensen graag aanraakt, dus ja, ook vrouwen die je net leert kennen geef je al heel snel een knuffel bij het afscheid in plaats van drie zoenen. Je bent nu eenmaal iemand die graag mensen motiveert, dus sta je graag op een podium je verhaal te vertellen (wist je dat public speaking de grootste angst van vele mensen is?).

Wat het ook is waar je jezelf in wilt verbeteren, verander je overtuiging en je brein zal er alles aan doen om je te helpen bij de verandering.

Gebruik de kracht van je brein bij het oplossen van jouw problemen. Stoppen met roken, meer zelfvertrouwen krijgen, socialer worden, gelukkig worden, een baan vinden die wél bij je past, een man vinden die wel bij je past.

Maak er een overtuiging van dat je dat gewoon kan. Dat je gewoon een niet-roker bent. Dat je aantrekkelijk, slim, grappig, charmant, sexy, bent. En tada! Je bent het ineens ook echt.

Het is bijna magisch. Zoals het vroeger eigenlijk ook al was. “Papa, ik ben een prinses!” En voelde je je een prinses? Gedroeg je je als een prinses? “Mama! Ik ben een cowboy en mijn fiets is mijn paard!” Je was de cowboy.

Het is precies hoe het werkt. Je bent wat je denkt. Dus beter denk je precies wat je wilt zijn!

Maurice

0 Hoeveel is jouw ‘ja’ waard?

We leven in een vrij land. Toch? We hebben gelijkheid en wij Nederlanders zeggen waar het op staat. Althans, dat wordt ons verweten door buitenlanders die zaken doen met Nederlanders. Wij nemen geen blad voor de mond. En inderdaad, internet staat vol met haters en mensen die zeggen wat ze willen. Op TV zien we die types ook wel eens voorbij komen op Powned en consorten sensatie TV.

Maar in de dagelijkse praktijk? Daar hebben we gewoon te maken met hierarchische structuren. 99% van de werkende Nederlander heeft gewoon een baas. Of manager. Of leidinggevende.

En die zegt ons wat we moeten doen. Dat is je werk, ga dat doen. En natuurlijk doe je dat, want, inderdaad, het is je werk. Het maakt niet uit of je fabrieksarbeider bent, of CFO, als jouw baas zegt, we gaan links, dan gaan we links.

We zeggen dagelijks, massaal ‘ja’ tegen dingen die wijzelf helemaal geen ‘ja’ vinden, maar omdat iemand met authoriteit zegt dat je het moet doen, zeggen we ‘ja, oke, ik doe het’.

Zo zijn we ook opgevoed natuurlijk. Je ouders zeggen je wat je moet doen als kind. “Je gaat nu naar bed.” “Je moet je bord leeg eten.” “Niet zonder jas naar buiten.” Je leraren op school zeggen wat je moet doen. “Ga zitten en mond houden nu.” “Morgen SO.” En daarna neemt je manager/baas/leidinggevende het over. Zo is het nu eenmaal. We zijn geconditioneerd in ‘ja’-zeggen.

Maar hoeveel waarde heeft zo’n ‘ja’ eigenlijk als het een gewoonte-‘ja’ geworden is?

Waarom wordt er van je verwacht dat je ‘ja’ zegt? Je ouders hadden er een bedoeling mee. Je leraren ook. En als het goed, is je baas ook. Zij hebben het verantwoordelijkheidsgevoel om een beslissing voor je te nemen, zodat jij die niet meer hoeft te nemen. Of kon nemen. Als kind leun je op je ouders voor beslissingen. En dus doen we dat als we volwassen zijn ook. “Het zal wel goed zijn.”

Maar is dat ook zo?

Hoe weet jij of die beslissing wel de juiste is waar je ‘ja’ tegen zegt? “Omdat ik het zeg” is een vaak gehoorde repliek van authoriteiten die gewend zijn met ‘ja’-zeggers om te gaan. Wanneer iemand dat tegen je zegt, is ‘ie geen authoriteit meer, maar dicatoriaal. “Waarom” is een goede vraag, op elke opdracht die je krijgt.

Met de vraag “Waarom?” haal je de verantwoordelijkheid namelijk weer terug naar jezelf. Zodat je zelf de keuze kan maken of je ergens ‘ja’ of ‘nee’ op zegt.

Natuurlijk zeg je ja tegen je werk. Je hebt zelf voor dit werk gekozen. Toch? Dus inderdaad, die keuze is er al. Maar daarbinnen? In je werk? Hoe vaak zeg jij ‘ja’ tegen je leidinggevende terwijl je eigenlijk denkt: “mij best joh, als jij dat wilt?” Je gaat daarmee akkoord dat iemand anders jouw beslissingen maakt. Je geeft zelf je verantwoordelijkheid weg. Jouw ‘ja’ heeft al zijn waarde verloren.

Daarom roep ik op: werkend Nederland, zeg vaker ‘Nee’. Blijf zelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt en zeg ‘Nee’. Je zult dan de vraag gaan krijgen (in verschillende mate van verbazing) “Waarom niet?”.

En ook dat is weer een verantwoordelijkheidsvraag. Want daarmee geef jij authoriteit weer door te beargumenteren waarom jij vindt dat je dat niet moet doen. Je neemt je verantwoordelijkheid terug in eigen hand, staat voor de reden dat je het niet wilt doen, en geeft je ‘ja’ weer meer waarde.

Kun je beargumenteren waarom je denkt dat het beter is dat jij het niet doet – de reden achter jouw ‘nee’- dan geef je de waarde die jij te bieden hebt. Je vergroot je waarde voor jouw baas, manager of leidinggevende, want je denkt mee.

Richard Branson zegt het zo: “Ik neem geen slimme mensen aan om te zeggen wat ze moeten doen. Zij moeten mij zeggen wat ik moet doen.” Nu is de kans vrij groot dat Branson niet jouw baas is. Dus als je baas dit nooit tegen je heeft gezegd, wil niet zeggen dat dit wel zijn gedachtegoed is. Daar kom je maar op één manier achter. Zeg vaker “Nee”. Of beter: “Nee, want …”.

Dit kan consequenties hebben natuurlijk. Je kunt niet overal ‘nee’ tegen zeggen omdat je dat liever niet doet. Maar ook dat, consequenties, hoort bij verantwoordelijkheid.

Pak je verantwoordelijkheid terug in jouw beslissingen die effect hebben op jou. Zeg nee, zodat je ‘ja’ meer waarde krijgt.

Maurice

0 Laat ik dat maar niet doen…

Laat ik dat maar niet doen… is een gedachte die ons vaak te binnen schiet als we iets spontaans willen doen. Want, tja, dan vinden mensen me vast raar.

Ik dacht het vanmorgen nog tijdens mijn hardlooprondje. Ik had echt super lekkere muziek in mijn oordopjes en voelde me helemaal opgaan in de muziek. Tijdens een uitloopstukje, voelde ik mijn lichaam dansbewegingen maken. Ja! Dansen! Lekker!!

eh… maar ja, wat gaan mensen dan wel niet denken als ze me zien? Beter doe ik dat niet. Gewoon wandelen of joggen, dat is normaal. Dansen op straat niet echt. Althans, niet in je eentje in een park…

Raar eigenlijk. Want eerlijk… who cares? Juist. Niemand! En als ze wel iets denken in de trant van ‘zo, die is niet wijs zeg, wat een maloot, wat een loser!” So what? Wat dan nog? Ik ken die mensen niet eens. Waarom hecht ik er dan toch waarde aan?

Het is ons sociale brein die ons er van weerhoud tegen de mainstream in te gaan. Terwijl het juist leuk is om anders te doen!

Bovendien realiseerde ik me dat wat ik ook denk dat andere mensen van mij denken, ikzelf dat ben die dat denkt. En het feit dat ik het denk, zegt niets over wat zij echt denken! Dus alles wat ik denk dat anderen van mij vinden, is eigenlijk mijn eigen normering die dat doet.

Vind ik het dan raar als iemand in een park staat te dansen? Ja, dat zou kunnen. Het zal mijn eerste gedachte zijn ja. Maar dan zal ik me ook realiseren: wow, good for you! Fuck de wereld, leef en doe wat je wilt! Het is nou niet bepaald dat je er iemand iets mee aandoet. Sterker nog, het zou zo maar kunnen zijn dat andere mensen het ook leuk vinden!

Dit alles gebeurde in een split second. Van de eerste ritmische bewegingen op de muziek, tot het realiseren dat het raar is. En ik me realiseerde, fuck dat!

Dus heb ik lekker staan dansen in het park. En wat de mensen dachten die voorbij liepen of fietste? Geen idee… Ik weet niet wat ze denken, dus hoef ik me er ook niet mee bezig te houden!

Dance like no one is watching, of beter gezegd, dance, no matter if someone’s watching!

0 Verandering is de enige constante in het leven

We zijn vaak bang voor verandering. Want verandering is onzekerheid, en dat is iets waar we niet van houden. We willen juist wel zekerheid hebben, want dat is veilig. Ons brein is nu eenmaal zo ingesteld, dat het je wilt beschermen tegen onveilige situaties. En dus willen we controle hebben over de situatie. Een van de manier om controle te houden, is dus om verandering uit de weg te gaan.

Het gekke is alleen, dat de wereld continue verandert! Elke dag gebeuren er dingen in de wereld, die de zaken veranderen. Dat zijn inderdaad wereld gebeurtenissen, maar zelfs in ons dagelijks leven gebeurd dat. Neem bijvoorbeeld iets kleins als het weer. Je hebt een bbq gepland voor volgende week zaterdag, en prompt regent het die dag. Of je boekt je vakantie, en ja hoor, er is een hittegolf en je zit 3 weken opgesloten op je hotelkamer in de airco. Dingen gaan niet altijd zoals we plannen. Ze dwingen ons om te veranderen.

Nu zijn dit soort dingen niet heel schokkend, maar soms is de impact wel groter. Je raakt je baan kwijt, je relatie gaat uit, je kind krijgt een ongeluk, verzin het maar. Er zal dan iets moeten veranderen in je leven. En juist daar gaat het dan vaak fout. We raken er van in de war, voelen ons oncomfortabel in de verandering. Want, het is geen zekerheid. Het is nog niet in onze comfortzone hoe het gaat.

Maar juist omdat we zo gewend zijn dat alles gaat zoals we willen, vinden we veranderingen moeilijk. Want de dagelijkse praktijk heeft al jaren aangetoond dat je werk is zoals het is. Je doet het volledig vanuit je comfortzone. Je weet wat je te wachten staat, en je doet wat je moet doen. Je bent gewend dat je met je partner bent, hoe je leven daarop ingericht is, dus dat is jouw ‘gewone standaard leven’. Heerlijk voorspelbaar en duidelijk.

Maar dat is een schijnwerkelijkheid. Want het kan elk moment anders zijn. Anders worden. En dan? Dan ben je daar niet op voorbereid. Je bent geconditioneerd om het normale leven te laten gebeuren zonder er bij stil te staan wat het is.

Dus heb ik twee tips voor je. Leef je leven bewust en waardeer wat je hebt, én wees voorbereid dat verandering een constante factor in je leven is. Of je het nu bewust meemaakt of dat het een geleidelijke verandering is.

Kun je je nog herinneren dat roken op je werkplek heel normaal was? Ik wel. Zolang geleden is dat nog niet eens. Of hoe je leven er zonder smartphone uitzag? Dat is zelfs minder dan 10 jaar geleden. De wereld verandert continue, en jij verandert mee. In positieve ontwikkelingen, maar ook in de negatieve. Maar daar zul je actief iets mee moeten doen.

Weet dat je comfortzone van je leven nu een schijnwerkelijkheid is, want de resultaten uit het verleden zijn geen garanties naar de toekomst. De enige constante in ons leven, is dat de verandering.

Train je daar dus in. Wees je bewust, dat verandering normaal is. En dat het niet iets is waar je bang voor hoeft te zijn. Wees je bewust, dat verandering bij jou hoort. Omarm het zodat je er niet bang voor hoeft te zijn. Zodat je het zelfs zelf kunt opzoeken!

Hoe vaak betrap je jezelf er op dat je een bepaald onderdeel van je leven eigenlijk niet zo oke vindt? Je werk, je relatie, je vrijetijdsbesteding, wat het ook is, verander het! Want dat is normaal. Niet om het maar te laten zoals het is omdat we dat nu eenmaal gewend zijn.

Accepteer de veranderingen in je leven en laat dat jouw comfortzone zijn. Natuurlijk is het eng, en onduidelijk wat de toekomst dan gaat zijn. Maar heel eerlijk, dat is de toekomst altijd, want we weten nu eenmaal niet hoe de toekomst er voor ons uitziet. Niet over een jaar, niet over een maand, en ook niet over een dag.

Verandering is de enige constante factor in het leven. Dát is jouw zekerheid, maar alleen als je jezelf dat toestaat, toelaat en bewust maakt. Elke dag!

0 I am enough

Ik hoorde vandaag een talk van Marisa Peer via The Mindvalley Podcast – een absolute must voor je podcast-playlist- over ons critische vermogen op onszelf.

‘Het maakt niet uit wat je tegen je brein zegt, het gelooft alles wat je zegt’. En dat is zo. Al onze gewoontes, al onze overtuigingen, het zijn de dingen waarvan we zeggen “zo ben ik nou eenmaal gewoon.” En dus is dat ook zo. Je brein geloofd je. En zal vervolgens alles doen om je gelijk te geven. Iemand die zegt: “Ik ben een praktijkman. Ik hou niet van theorie. Ik ben een doener.” Zal die persoon graag boeken lezen? Waarschijnlijk niet. “Ik ben niet sportief, ik ben gewoon motorisch niet zo sterk.” Zal die persoon 4 dagen in de sportschool te vinden zijn? Of 2 dagen? Uberhaupt? Nee, zeker niet. Want wat we tegen onszelf zeggen, is waar. Daar zorgt ons brein wel voor.

Het zijn niet eens de dingen die we hardop tegen onszelf zeggen. Maar heb je je hele leven al moeite om je financien op orde te krijgen, zeg je onbewust tegen jezelf dat je slecht met geld kunt omgaan. Heb je je hele leven al overgewicht, alle dieten geprobeerd en niets lijkt te werken? Je hebt tegen jezelf gezegd dat je nu eenmaal dik bent en waarschijnlijk toch niets lukt.

We zijn enorm critisch op onszelf. Waar je tegen een vriend zou zeggen “joh dat is helemaal niet waar man, je kunt juist wel goed koken/tennissen/schilderen”, zeggen we tegen onszelf altijd dat het beter kan. Dat het beter moet. Dit is niet goed genoeg, want kijk eens wat er allemaal fout ging?

We zijn enorm critisch op onszelf omdat we aan een standaard willen voldoen die we zelf gecreerd hebben, op basis van wat onze omgeving ons gezegd heeft, en wij daar van geinterpreteerd hebben.

Depressie, ongelukkig voelen, in het verleden blijven hangen, wordt allemaal veroorzaakt omdat we tegen ons brein de verkeerde dingen zeggen! Dus start met andere opdrachten geven. Critisch zijn mag, maar complimenten geven mag ook! Ja, ook aan jezelf. Trots zijn op jezelf, mag!

Ik ben OK.

I am enough. Ik ben oke. Het is goed hoe ik ben. Ik ben een goede zoon. Ik ben een goede dochter. Ik ben een goede vader. Ik ben een goede vrouw. Ik ben een goede [… vul hier je beroep in].

Laat dat je nieuwe overtuiging worden, en er valt een last van je schouders. Een last die we onszelf hebben opgelegd, door iets wat je ouders misschien ooit tegen je hebben gezegd, of je leraar, een collega, vriend of vriendin. Een veelal onbewuste opmerking van iemand, die bij jou binnen is gekomen. 

Maar je bent genoeg. Je bent oke. Zeg het tegen jezelf. Hardop en in je hoofd. Elke dag. 

Om het praktisch te maken, wil ik je deze oefening meegeven. Elke ochtend als je op staat en in de badkamer jezelf tegenkomt in de spiegel, geef je jezelf een glimlach en zeg je, “je ziet er goed uit. Ik ben oke”. Elke keer als je jezelf in een weerspiegeling ziet, in een etalageruit, op de wc op je werk, of savonds voor het slapen gaan bij het tandenpoetsen. Zeg tegen jezelf (mag ook injezelf) “je ziet er goed uit. Ik ben oke.”

Doe dit experiment 2 weken. En laat me dan weten wat het met je gedaan heeft! Ik weet zeker, dat het effect heeft. Want je brein geloofd alles wat je zegt, dus zeg de juiste dingen, kies er voor om jezelf te belonen met de juiste gedachten!

0 Unique concept reveiled

One of my mentors is Tail Lopez, a successful internet entrepreneur.  He taught me this great insight: “We learn from our mistakes. But who said it had to be our own mistakes?”

See, that’s where ‘knowledge from others’ comes from. Books, teachers, parents, mentors, they all have one thing in common: they made the mistakes you can learn from. 

Books is the easiest one. Read. A lot. You are able to learn from all the great minds in the world. Pretty much for free. Or at least at a minimum of expenses. Now, reading is already been taken care of, let’s take a look at the concept op mentors.

A mentor is someone who is where you want to be. In particularly your personal development, growth, or whatever you call it. He or she can teach you the lessons they learned. And now with the internet you can pretty much have any one as a mentor.

The best mentors though, are the ones you meet in real person, not via internet. You can see how they walk, how they talk, and how they act. How do they respond to the waitress, how do they act with you around. But then the question rizes: how do you find yourself a mentor?

You need to know that anyone can be a mentor to you. As long as they can learn you something. As long as they been where you are and are where you want to be.

Still, how do you find someone like that? Easy. Come to the Speed mentoring event. On April 13th there will be a new event where you can easily find yourself a mentor.

Speed Mentoring is taking 5 mentors of different professional areas to coach and advise the participants. With a collaborative set-up, the event will provide the participants a chance to interact directly with the mentors. So you will be able to see how they act, how they walk and how they talk.

Join us at this unique event on April 13th. Just check the facebook page for more details.

Take this easy opportunity to find yourself a mentor. And start learning from our mistakes. I guarantee they were terrible mistakes, so lot to learn for you!